ავტორი – ლიზი გრიგოლავა
მედიაჰოლდინგი “შენი” გთავაზობთ ინტერვიუს ია მირიანაშვილთან, რომელიც უკვე წლებია, სამხრეთ აფრიკაში ცხოვრობს და საკუთარი ვიდეო ბლოგით სხვებს მის თავგადასავლებს უზიარებს…
– ია, მოგვიყევით თქვენ შესახებ და გააცანით თქვენი თავი ჩვენს მკითხველს…
– მე ია მირიანაშვილი ვარ, სამხრეთ აფრიკაში მცხოვრები ქართველი, ინგლისური ენის ცენტრის “Smartlings Education” -ის დამფუძნებელი და ცნობილი ბლოგის Miafrika -ს ავტორი.
მყავს მეუღლე და 2 შვილი (9 წლის მია და 3 წლის ეიჯეი) მეუღლე სამხრეთ აფრიკელია. 11 წლის წინ ვიქორწინეთ საქართველოში და მას შემდეგ ერთად სამ სხვადასხვა კონტინენტზე ცხოვრებისა და მუშაობის გამოცდილება შევიძინეთ. ამჟამად სამხრეთ აფრიკიში ვცხოვრობთ და აქედან გიზიარებთ ჩემი თავგადასავლებით სავსე ისტორია ოჯახთან ერთად.
—რამდენი ხანია, რაც სამხრეთ აფრიკაში ცხოვრობთ და რას საქმიანობთ?
-3 წელია, რაც სამხრეთ აფრიკაში ვცხოვრობთ. მე და ჩემმა მეუღლემ ჩინეთში 7-წლიანი ცხოვრების პერიოდში დავაარსეთ ინგლისური ენის შემსწავლელი ცენტრი. თავიდან ცენტრი მხოლოდ ჩინელ მოსწავლეებს აერთიანებდა. პანდემიის დაწყების შემდეგ ცენტრი გადაერთო ონლაინ სწავლებაზე, რამაც საშუალება მოგვცა ჩვენს გაკვეთილებში ჩაგვერთო ქართველი ბავშვებიც. 2020 წლიდან ჩვენს ცენტრში ინგლისურს სწავლობენ ქართველი ბავშვები მსოფლიოს 20 ქვეყნიდან. ამაყი ვარ, რომ მოვახერხე აფრიკიდან ვემსახურო ქართველი ბავშვების ინგლისურენოვან განათლებას, ამასთანავე, ქართველებთან ყოველდღიური ურთიერთობა მიადვილებს ემიგრაციის სირთულეებს.
ინგლისური ენის ცენტრში დასაქმებული მყავს ინგლისური ენის მასწავლებლები საქართველოდან და სამხრეთ აფრიკიდან. კვირაში ერთხელ ქართველი მასწავლებელი ასწავლის გრამატიკას და ფონეტიკას, დეტალურად ხსნის ინგლისურისთვის დამახასიათებელ თავისებურებებს, ხოლო კვირაში მეორედ ინგლისურენოვან მასწავლებელთან აქვთ გაკვეთილები, რაც მათ ინგლისურ ენაზე თავდაჯერებულ მოსაუბრეებად აქცევს. ადრეული ასაკიდანვე აჩვევენ ყურს ქართულისგან განსხვავებულ ბგერებს, აქცენტს და ინტონაციას. მოკლედ, ჩვენ ვქმნით ინგლისურის შესწავლის ბუნებრივ გარემოს.
მეორე, ახალი წამოწყების შესახებაც მინდა გიამბოთ. აფრიკაში ძალიან ბევრი მოგზაურობის შემდეგ, გაჩნდა იდეა, რომ აფრიკული ტურები შემეთავაზებინა ქართველებისთვის. ჩემი ბლოგი აფრიკის შესახებ იმდენად საინტერესო აღმოჩნდა, რომ ბევრს გაუჩნდა სურვილი სამხრეთ აფრიკაში მოგზაურობის.
მე და ჩემი მეუღლე მოუთმენლად ველოდებით პირველ ტურისტულ ჯგუფს თებერვლის თვეში, ვიცი, დაუვიწყარი შთაბეჭდილებებით დატვირთულს გავუშვებთ აქედან ყველას .
– საინტერესოა…როგორც ვიცი, youtube კონტენტიც გაქვთ, როგორ გაჩნდა ეს იდეა თქვენს ცხოვრებაში?
– facebook გვერდზე აფრიკის შესახებ ვლოგმა დიდი დაინტერესება გამოიწვია… მთხოვეს, უფრო ვრცელი ვიდეოები შემეთავაზებინა. აქედან წამოვიდა იდეა, რომ იუთუბ კონტენტიც შემექმნა და იქ განმეთავსებინა ვრცელი ვიდეოები.
Miafrika – ასე შეძლებთ ჩვენს პოვნას იუთუბ არხზე. მია ჩემი შვილის სახელია და ამიტომ დავარქვი ასე ჩემს იუთუბ არხს.
ძალიან ბევრ საინტერესო ბლოგს გპირდებათ Miafrika , დეტალურად იქნება აღწერილი ვიდეოებში ჩვენი ტურისტების თავგადასავლები და შთაბეჭდილებები.
–რამდენად რთულია ემიგრაციაში ცხოვრება… რა სირთულეების გადალახვა დაგჭირდათ?
-ემიგრაციაში ცხოვრება შედარებით მარტივია, როდესაც ოჯახთან ერთად ხარ. მარტოს რომ დამეტოვებინა ქვეყანა, ძალიან გამიჭირდებოდა, ვიცი, თუმცა არც ჩემი გზა ყოფილა მარტივი, განსაკუთრებით ჩინეთში ცხოვრების პერიოდი. ჩინეთში 7 წელი ვიცხოვრე, თავიდან ძალიან გამიჭირდა სანამ მათ ენას და ფსიქოლოგიას შევისწავლიდი. თავიდან არც მათი სამზარეულო მომწონდა და არც ჩხირებით ჭამა გამომდიოდა. ბევრჯერ დამიძინია მშიერს, ცრემლებს ვერ ვიკავებდი ხშირად. ამას დაემატა ჩემი პირველი შვილის დაბადება. განსაკუთრებით ემოციური მშობიარობა იყო უცხო ქვეყანაში, სადაც ექიმები შენს ენაზე ვერ საუბრობენ და შენ მათ ენაზე.
ჩინეთში გატარებული პირველი 3 წელი იყო ყველაზე რთული პერიოდი ჩემი ცხოვრების. “რაც არ გკლავს, გაძლიერებსო” და ისე გავძლიერდი, ფეხზე დავდექი და საკუთარი სკოლა დავაფუძნე ჩინეთში. ეს იყო წლები, რომლებმაც გამომძერწა ისეთი ძლიერი, როგორც ახლა ვარ. არ არსებობს ქვეყანა, სადაც ცხოვრებას ვერ შევძლებდი ჩინეთის შემდეგ. ყველაზე დიდი ცხოვრებისეული თუ პროფესიული გამოცდილება შევიძინე ამ პერიოდში.
ჩინეთში გამოწრთობილს სამხრეთ აფრიკაში ცხოვრება არ გამჭირვებია, პირიქით, ვტკბები აქ ცხოვრებით და ახალი ადგილების აღმოჩენით. მომწონს ამათი ცხოვრების სტილი. საუკეთესოდ უთავსებენ დასვენებას გართობას. მომწონს აქაური განათლების სისტემა და მიხარია, რომ ჩემს შვილებს აქ სწავლის საშუალება აქვთ.
– ყველაზე მეტად რა გაკლიათ და რა გენატრებათ საქართველოდან?
-ყოველდღიური ურთიერთობა მაქვს ქართველ ბავშვებთან და მათ მშობლებთან, ეს ძალიან მიადვილებს ქვეყნიდან შორს ყოფნას. ქართულ კერძებსაც ვამზადებ. ერთადერთი, რაც ყველაზე მეტად მენატრება და მაკლია, არის ჩემი მშობლები და დედმამიშვილები. ყოველ კვირა მირეკავენ და ცდილობენ შემივსონ დანაკლისი.
-თუ არის თქვენს სამომავლო გეგმაში საქართველოში დაბრუნება?
-საქართველოში 2 წელი ვიცხოვრე ჩემს ოჯახთან ერთად პანდემიის პერიოდში. ბავშვი ბაღში ბათუმში შევიყვანე. მეორე შვილიც საქართველოშია დაბადებული, 6 თვის იყო, აფრიკაში რომ ჩამოვედით საცხოვრებლად.
2 წელი ჩემს მშობლებთან ერთად გავატარე და შევივსე, შესაძლოა ამიტომ არ მიჭირს ემიგრაცია. ახლა ჩემი მეუღლის ჯერია, მშობლებთან ერთად გაატაროს რამდენიმე წელი. ერთმანეთის სურვილების გათვალისწინება მნიშვნელოვანია, ბედნიერი ოჯახის საწინდარია.
ალბათ, მეც რომ ვეღარ გავუძლებ მშობლების მონატრებას, ისევ საქართველოში დავბრუნდები.
-რას ეტყოდით სხვებს, რომლებიც ემიგრაციაზე ფიქრობენ?
-ყველანაირად ეცადეთ, საკუთარ ქვეყანაში აისრულოთ თქვენი ოცნებები. ემიგრაციაში ცხოვრება მარტივი არ არის, მაგრამ თუ ეს შენი მიზნების განხორციელების ერთადერთი გზაა, რატომაც არა!
თუ უკვე გადაწყვიტე ემიგრაციაში წასვლა, გახსოვდეს, რომ ცხოვრებისეული სირთულეები ჩვენი პიროვნული ზრდის საწინდარია, კომფორტის ზონიდანგამოსვლა წარმატების მიღწევის გარანტიაა. ასევე არ დაგავიწყდეს – ყველა დაღმართს აღმართი მოსდევს და არ დაგავიწყდეს, დააფასო წამი რომელშიც ახლა ცხოვრობ!
მასალის გამოყენების პირობები
