ბრუკლინში ქართული კაფე-რესტორანი გაიხსნა…
ემიგრანტების ისტორიებს შორის ბევრია შრომის, თავდადებისა და საკუთარი ადგილის მოპოვების გზა. სწორედ ასეთია სოფიო ასათიანის ისტორია — ქართველ ემიგრანტზე, რომელმაც რთული წლები გადალახა, ოჯახთან ერთად ახალი ცხოვრება აშშ-ში დაიწყო და დღეს უკვე ბრუკლინში წარმატებით ამუშავებს ქართულ კაფე-რესტორანს „საამო“.
სოფიო გვიყვება, როგორ წავიდა საქართველოდან ჯერ რუსეთში, შემდეგ კი აშშ-ში… რა სირთულეები გადალახა საკუთარი ბიზნესის შექმნის გზაზე და როგორ შექმნა ოჯახური ბიზნესი…
ინტერვიუ სოფიო ასათიანთან:
— სოფიო, გვიამბეთ, როგორ დაიწყო თქვენი ემიგრანტული ისტორია..?
— 12 წლის განმავლობაში მოსკოვში ვცხოვრობდით… იქ შექმნილმა არეულმა სიტუაციამ გადაგვაწყვეტინა ამერიკაში გადმოსვლა. მოსკოვშიც ერთად ვიყავით ოჯახი და აქაც ყველანი ერთად ჩამოვედით და უკვე გადაწყვეტილი გვქონდა, რომ საცხოვრებლად დავრჩებოდით. ეტაპობრივად ავუწყვეთ ფეხი აშშ-ს. სხვათა შორის, დიდად არ გვიჭირდა, რადგან მანამდეც საკმაოდ რთული გზები გვქონდა გავლილი. აშშ ჩემთვის ისეთი ქვეყანა აღმოჩნდა, რომელიც ნებისმიერ შესაძლებლობას გაძლევს — თუ თავად შეგიძლია ამის გამოყენება. ცოტა ხნის წინ რომ ვინმეს ეთქვა, რესტორანს გახსნიო, ალბათ, გამეცინებოდა, იმდენად წარმოუდგენლად მეჩვენებოდა, მაგრამ საბოლოოდ აღმოჩნდა, რომ სულაც არ არის შეუძლებელი. ასე ნელ-ნელა მივიწევთ წინ.
— ოჯახური ბიზნესია ხომ?
— დიახ, ოჯახური ბიზნესია. ვმუშაობთ როგორც მე, ასევე ჩემი შვილები. თავად ვემსახურები სტუმრებს და ეს საერთოდ არ მეთაკილება — არც დამცირებად მიმაჩნია. პირიქით, საკუთარ ბიზნესს ვაშენებ და ეს დიდი სიხარულია!
— რა თქმა უნდა, ბევრისთვის ნამდვილად საოცნებოა აშშ-ში საკუთარი ბიზნესის გაძღოლა…
— დიახ, ამერიკაში ოჯახური ბიზნესი ძალიან მისაღებია, მეც ძალიან მომწონს და მეტ სტაბილურობას ვგრძნობ. ოჯახის წევრზე მეტად ვინ დაგიდგება მხარში? რა თქმა უნდა, მომავალში კიდევ უფრო დიდი წინსვლის იმედიც გვაქვს — ჩვენს საქმეს კარგად ვაკეთებთ და ეს შედეგზეც აისახება.
— რა ჰქვია რესტორანს და სად მდებარეობს?
— რესტორანი ბრუკლინში მდებარეობს და ჰქვია „კაფე საამო“. რესტორნის ტიპის კერძებიც გვაქვს, თუმცა ფართიდან გამომდინარე დიდი არ არის, ამიტომ კაფე-რესტორანია…
— მხოლოდ ქართული მენიუ გაქვთ, ხომ?
— დიახ, ყველაფერი ქართული, ტრადიციული კერძებია. საუბარი იყო იმაზეც, რომ სხვადასხვა ქვეყნის სამზარეულოდანაც აგვეღო სალათები ან სხვა კერძები, მაგრამ ვფიქრობ: რატომ უნდა შევიდეს ადამიანი ქართულ რესტორანში იტალიური სალათის საჭმელად? – არ შევა. ამიტომ მთლიანად ქართულ სამზარეულოზე გავაკეთეთ აქცენტი.
— დარწმუნებული ვარ, ბრუკლინში ქართველებს ძალიან გაეხარდათ, რადგან ქართული სამზარეულო ექნებათ მონატრებული…
— მონატრებას ვერ ვიტყოდი, რადგან აქ საკმაოდ დიდი კონკურენციაა — ბევრმა გახსნა მსგავსი ობიექტი, რაც ძალიან მიხარია. მაგრამ მე ვქმნი ჩემს საქმეს და ვცდილობ, ყველაფერი სწორად და ხარისხიანად გავაკეთო. როცა სტუმარი მოდის კერძის დასაგემოვნებლად, თუ კარგს არ დაახვედრებ, ისევ აღარ დაბრუნდება. ამიტომ ჩემთვის მთავარი ხარისხია.
— მაინც რომელია თქვენი საფირმო კერძი — ნიგვზიანი ბადრიჯანი, ხინკალი თუ სხვა?
— ყველაფერი გვაქვს, მაგრამ ყველაზე დიდი მოთხოვნა ხინკალზეა. ყველას ძალიან მოსწონს ჩვენი ხინკალი. ხშირად ერთი საათიც კი ელოდებიან, რომ სწორედ ჩვენი ხინკალი მიირთვან…
— ქართველები, რა თქმა უნდა, კარგად ვცნობეთ ხინკლის ხარისხს… საინტერესოა, უცხოელები თუ გსტუმრობენ და ინტერესდებიან ქართული სამზარეულოთი?
— დიახ, რა თქმა უნდა. 25 სექტემბერს გავიხსენით — თითქმის ორი თვეა — და უკვე ძალიან მაღალი რეიტინგი გვაქვს. მე უფრო მეტად ქართველ აუდიტორიასთან მაქვს კომუნიკაცია, ჩემი კონტენტიც მათზეა მორგებული, ამიტომ პირველ რიგში ქართველები მოდიან. თუმცა მათი შეფასებებისა და რეიტინგების მიხედვით ბევრი უცხოელიც გვესტუმრა. ასე ვიზიდავთ ამერიკელებსაც — შეფასებებითა და რეკომენდაციებით. უკრაინელებიც, რუსებიც, ჩინელებიც ხშირად შემოდიან. მანამდეც რესტორანი იყო ამ ადგილას და ვისაც ახსოვს, ისევ აგრძელებს ჩვენთან სტუმრობას.
— საქართველოში მყოფ ადამიანებს შეიძლება გაუჩნდეთ კითხვა — როგორ ააწყვეთ ბიზნესი აშშ-ში? თქვენ თქვით, რომ მარტივი არ იყო, მაგრამ არც ისეთი რთული, როგორც წარმოგედგინათ… მოკლედ მოგვიყევით, რა გზა გაიარეთ, რა დაბრკოლებები გადალახეთ და რა გახდა თქვენი ბიზნესის ფუნდამენტი?
— რთულია, რა თქმა უნდა, მაგრამ შეუძლებელი ნამდვილად არ არის. იყო ხალხი, ვინც მეუბნებოდა, რომ ამას ვერ შევძლებდი, რაც ფსიქოლოგიურად ძალიან მოქმედებდა. ამ სფეროში არასდროს მიმუშავია და თავიდან მარტივი ნამდვილად არ ყოფილა. სირთულეები იყო საბუთები, ლიცენზია, ხარისხიანი პროდუქტების მოძიება… ყველაფერი საკმაოდ მძიმე აღმოჩნდა. პირველ ეტაპებს ნამდვილ კოშმარს ვუწოდებ — შოკში ვიყავი, ღამეები არ მეძინა. შვილები გვერდში მედგნენ, მეუღლე ფინანსურად დამეხმარა და ნელ-ნელა ყველაფერი მოვაგვარეთ.
განსაკუთრებით მინდა აღვნიშნო წინა რესტორნის მეპატრონე — ძალიან დამეხმარა და გზა გამიკვალა. გაკეთება ერთია, მაგრამ ინფორმაციის მიღება უმნიშვნელოვანესია. ამ მხრივ ძალიან დამეხმარა რესტორან „მცხეთის“ მეპატრონე — მან გამიზიარა ინფორმაცია და გამოცდილება.
— თქვენი შვილები რამდენი წლის არიან?
— ჩემი ბიჭი 25 წლის ხდება, გოგო — 20 წლის.
— კეთილი… რას ურჩევდით ემიგრანტებს..?
— მინდა ემიგრანტებს ვურჩიო, რომ რასაც დაისახავენ მიზნად — აუცილებლად მიაღწიონ. როგორც უკვე აღვნიშნე, მარტივი არ არის, თუმცა შეუძლებელი არაფერია. აქ, ამერიკაში, ნამდვილად არის შესაძლებლობები. მკვეთრად ვხედავ, რა დიდი ბიზნესები და კომპანიები აქვთ უკრაინელებს, რუსებს — და რატომ არ შეგვიძლია ჩვენ? ყველას მოვუწოდებ: დაისახეთ მიზნები! თუ რამე შემეძლება, ჩემს გამოცდილებას ყველას გავუზიარებ. ჩვენ ერთმანეთის კონკურენტები არ ვართ — არ ვუშლით ხელს ერთმანეთს. აშშ-ის ბაზარი ისეთი დიდია, ყველას ეყოფა. ამიტომ მინდა ყველას ვუთხრა: დაიწყეთ თქვენი ბიზნესი, იმუშავეთ თქვენს იდეაზე. ამით ჩვენს ქვეყანასაც ვუწევთ პოპულარიზაციას. ჩვენი პატარა ქვეყანა მაქსიმალურად უნდა გავაცნოთ სხვებსაც…
— რას გვეტყვით სამშობლოს მონატრებაზე, თუ ახერხებთ ხოლმე ჩამოსვლას?
— ამ ეტაპზე ვერ ვახერხებ. საბუთების გაფორმების პროცესში ვარ. ძალიან მენატრება ჩემი ქვეყანა და როგორც კი შესაძლებლობა გაჩნდება, აუცილებლად ჩამოვალ.
– სოფიო, გმადლობთ საინტერესო ინტერვიუსთვის და დიდ წარმატებას გისურვებთ!
— გმადლობთ. ყოველთვის და ყველგან ამას ვამბობ — გვიყვარდეს და დავაფასოთ ერთმანეთი. მე არც ცნობილი ვარ და არც ჰოლივუდის ვარკვლავი — უბრალო ადამიანი ვარ, რომელსაც ძალიან უყვარს სიყვარული და ყველგან ვავრცელებ ამას. როცა ვხედავ, რომ ადამიანები ერთმანეთს მტრობენ, გულს მტკენს. მხოლოდ სიყვარული გადაგვარჩენს!
