sheniemigranti.ge გთავაზობთ ინტერვიუს დიდ ბრიტანეთში მცხოვრებ ნინო ტატიშვილთან, რომელსაც წარმატებული კარიერა აქვს – გახლავთ ლექტორი და ამავე დროს მუშაობს საგარეო საქმეთა სამინისტროში. ჩვენი პლატფორმის მიზანია, გავაცნოთ ფართო საზოგადოებას წარმატებული ემიგრანტები და მათი ისტორია…
–ქალბატონო ნინო, როგორც ვიცი, დიდ ბრიტანეთში ცხოვრობთ. გვიამბეთ თქვენ შესახებ – როდის წახვედით, რა მოტივით და ახლა რას საქმიანობთ?
-მოგესალმებით, თათია, მივესალმები თქვენს მკითხველს. დიახ, 2006 წლიდან ვცხოვრობ ბრიტანეთში. ახლა ვარ ბრიტანეთის მოქალაქე ისევე, როგორც საქართველოსი და ამით ძალიან ბედნიერი ვარ. მოხდა ისე, რომ ბრიტანეთში წამოსვლამდე ვმუშაობდი ბრიტანეთის საელჩოში, თბილისში, სადაც შევხვდი ჩემს მომავალ მეუღლეს… დავქორწინდით საქართველოში, რაღაც პერიოდი იქ ვცხოვრობდით და შემდეგ საცხოვრებლად გადმოვედით ბრიტანეთში.
რაც შეეხება ჩემს პროფესიას, დაახლოებით 2008 წლიდან ვმუშაობ აქ, როგორც ლექტორი, ბრიტანეთის ერთ-ერთ ძალიან საინტერესო უნივერსიტეტში, ვასწავლი ინგლისურ ენას, როგორც მეორე ენას, რა თქმა უნდა, არაბრიტანელებს. ასევე ნახევარი განაკვეთით ვმუშაობ საგარეო საქმეთა სამინისტროს ერთ-ერთ ფილიალში, რომელიც მოიცავს პოსტსაბჭოურ ქვეყნებთან ურთიერთობას ისევე, როგორც ისტორიას. აქ ვმუშაობ კოორდინატორად საერთაშორისო ურთიერთობის საკითხებში.
–შთამბეჭდავი კარიერა გაქვთ! საინტერესოა თქვენი მოსაზრება ჩვენს ახალ პლატფორმაზე – მიგაჩნიათ, რომ უნდა არსებოდეს ვებგვერდი, სადაც ემიგრანტებისთვის საჭირო ინფორმაცია იქნება ერთ სივრცეში თავმოყრილი? რა რჩევებს მოგვცემდით ამ მიმართულებით?
– თათია, როგორც ინტერვიუმდე გითხარით, თქვენს ამ პლატფორმას აქამდე არ ვიცნობდი, სამწუხაროდ, მაგრამ მიხარია, რომ გავიცანი და მიხარია, რომ არსებობს ასეთი ვებგვერდი ემიგრანტებისთვის. ბრიტანეთში ცხოვრების განმავლობაში საკუთარ თავს ყოველთვის ვთვლი ემიგრანტად. რაღაცნაირად მუდამ მენატრება ჩემი სამშობლო და ყოველთვის ვგრძნობ სიშორეს. ყველა ის საჭირბოროტო საკითხი, რაც ემიგრანტებს ეხება, რა თქმა უნდა, ჩემთვისაც პიროვნულად ახლო, ემოციური და მნიშვნელოვანია.
– ჩვენი მედიაჰოლდინგის მთავარი მიზანი საზოგადოებრივი ჯანდაცვის საკითხებია – იქნებ გვესაუბროთ დიდი ბრიტანეთის ჯანდაცვის სისტემაზე. როგორც ემიგრანტს, თუ გისარგებლიათ და რა შესაძლებლობა თუ გამოწვევა არსებობს ამ სფეროში?
-ბრიტანეთის ჯანდაცვის სისტემა – ცოტა ღიმილის მომგვრელია ჩემთვის ეს საკითხი. სიმართლე რომ გითხრათ, ვისურვებდი ძალიან ბევრი პოზიტიური რამის თქმას, თუმცა საკუთარი გამოცდილება ამასთან დაკავშირებით, არც თუ ისე სახარბიელოა, მარტივი მიზეზის გამო. მე მყავს ორი შვილი, ყველას მოგეხსენებათ, რომ ბავშვები ხშირად ავადმყოფობენ და როცა გვჭირდება ექიმი, რეალურად ეს, უბრალოდ, შეუძლებელია. ასე რომ, ჩემი რეალობა, პირადად ჩვენი ოჯახის, არის ის, რომ ყველა რუტინულ გამოკვლევაზე, რა თქმა უნდა, თუ ეს სასწრაფო არ არის, ან ექიმის ვიზიტზე, ამას ყველაფერს ვახერხებთ საქართველოში, სადაც, საბედნიეროდ, დაახლოებით წელიწადში სამჯერ ვიმყოფებით. ყველასთვის ცნობილია და ასევე ჩემთვისაც, რომ არსებობს ძალიან ბევრი პრობლემა ჯანდაცვის საკითხთან დაკავშირებით საქართველოშიც, მაგრამ დიდი სიამაყით მინდა აღვნიშნო, რომ საქართველოში გვყავს არაერთი გამოცდილი პროფესიონალი, ადამიანური ექიმი, რომლის მსგავსიც მე დიდ ბრიტანეთში ნამდვილად არ მინახავს, არ შემხვედრია და ამას ძალიან დიდი სიამაყით აღვნიშნავ!
–კეთილი… რას ურჩევთ იმ ადამიანებს, ვინც ახალი ჩასულია დიდ ბრიტანეთში ან აპირებს მანდ გამომგზავრებას? რა ძირითადი რჩევები უნდა გაითვალისწინონ ამ ქვეყანაში მარტივად ინტეგრირებისთვის?
– თათია, რჩევა ჩემგან ცოტა უხერხულია, უფრო სურვილს დავარქმევდი. პირველ რიგში, აღვნიშნავ იმას, რომ დიდი ბრიტანეთი არის ქვეყანა, სადაც ძალიან კარგად ფასდება შრომა. ქართველები კი ვართ ძალიან ნიჭიერი ხალხი, განსაკუთრებით ახალგაზრდები. დარწმუნებული ვარ, რომ მათ ბევრი წარმატების მიღწევა შეუძლიათ ყველგან, როგორც ბრიტანეთში, ასევე სხვა ქვეყნებში.
პირველ რიგში, ვისურვებდი, რომ ამის საშუალება ჰქონდეთ საქართველოში. აუცილებლად საჭიროა მიზანდასახულობა, მაგრამ მხოლოდ ეს არ არის საკმარისი. ისინი აუცილებლად მზად უნდა იყვნენ შრომისა და პასუხისმგებლობისთვის. არსებობს კიდევ „კულტურული შოკის“ მომენტი, რომელიც მე საკუთარ თავზე გამოვცადე. საქართველო ქართველებისთვის, რაც არ უნდა იყოს, მაინც კომფორტული ზონაა. არსებობს ოჯახი, მეგობრები, ნათესავები, ახლობლები, ვისაც შეგიძლია მიმართო, როცა ცუდად ხარ, როცა გიჭირს. აქ კი, ფაქტობრივად, მარტო რჩები, მხოლოდ საკუთარი თავისა და ძალების იმედად. ამიტომ რაღაცნაირად მზად უნდა იყვნენ ამ სიძლიერისთვის ისევე, როგორც წარუმატებლობისთვის, რომ შემდგომ მიაღწიონ რეალურ წარმატებას.
– დაბოლოს, გიტოვებთ თავისუფალ სივრცეს, სადაც სურვილისამებრ შეგიძლიათ, მიმართოთ ჩვენს მკითხველს ან უბრალოდ, სათქმელი თქვათ…
-თავისუფალ სივრცეს გამოვიყენებდი იმისთვის, რომ თქვენ და თქვენს მკითხველს, ქართველს თუ არაქართველს, გისურვოთ მშვიდობა, რაც დღევანდელ რეალობაში ასე ძალიან გვჭირდება. არ ვიცი, ეს როგორ აგიხსნათ, მაგრამ 2006 წლიდან მოყოლებული, იმ დროიდან, რაც ბრიტანეთში ვცხოვრობ, რაღაცნაირად უფრო ქართველი გავხდი, ვიდრე ოდესმე. სხვანაირად დავაფასე საქართველო, ჩვენი ტრადიციები, კულტურა, ურთიერთობები, ღირებულებები. ძალიან მინდა, რომ ეს შეგრძნება არ დაიკარგოს ახალგაზრდებში. მე მინდა, რომ გვახსოვდეს, საიდან მოვდივართ და ვაფასებდეთ იმ უნიკალურობას, რომელიც არავის არ ჰგავს, არავისთან არ არის, არავისთან არ მოიპოვება. ჩემი სახლი ყოველთვის არის საქართველო და ამ შეგრძნებით ვარ ძალიან ბედნიერი. მინდა, ყველა ახალგაზრდას ვუსურვო, რომ ეს გრძნობა არასოდეს არ დაეკარგოთ და ამას ყოველთვის აფასებდნენ, პირადად მე ეს ძალიან მაბედნიერებს და ასე მგონია, რომ ყველას. განსაკუთრებით იმ ადამიანებს, ემიგრანტებს, ვინც დღეს ასე შორს არიან სამშობლოსგან, ოჯახისგან, მეგობრებისგან და იმ ყველაფრისგან, რასაც საქართველო ჰქვია. დიდი მადლობა!
ავტორი: თათია გოჩაძე
