გთავაზობთ ინტერვიუს სოციალურ ქსელში პოპულარულ, კანადაში მცხოვრებ ირაკლი ლომაიასთან… ირაკლი 13 წელია, რაც ემიგრანტია და ეხმარება ქართველ და არამარტო ქათველ ადამიანებს კანადის ვიზის მიღებაში.
-გამარჯობა, გვითხარით ვინ არის ირაკლი ლომაია…
– მოგესალმებით, ირაკლი ლომაია არის, ის პატარა ბიჭი, ოდესღაც საქართველოში რომ ჟურნალ-გაზეთები ინტენსიურად აშუქებდნენ და თითქმის ყველა წამყვანი ქართული ტელევიზია იწვევდა გადაცემებში. ადამიანი, რომელსაც უხარია სხვისი სიხარული და წარმატება, რომელიც მუდმივად ზრუნავს იმაზე, რომ განვითარდეს და არ შეეგუოს ერთფეროვნებას, არამედ მიაღწიოს ყველა იმ მიზანს, რაც ჯერ კიდევ 7 წლის ასაკში ჰქონდა ჩაფიქრებული.
– რამ გადაგაწყვეტინაგ კანადაში წასვლა?
– სანამ კანადაში წავიდოდი, მანამდეც ბევრგან ვიყავი ტურისტულად ნამყოფი, იდეაში სულით ხორცამდე მოგზაური ვარ და ვერ წარმომიდგენია ჩემი ცხოვრება მოგზაურობის გარეშე. ეხლაც ბოლო 5 თვეში ვიმოგზაურე თურქეთში, ეგვიპტეში, საბერძნეთში, ჰოლანდიაში, ბრაზილიაში, ინდოეთში და მალე მივფრინავ ტაილანდში. ბუნებრივია, როცა ბევრს დაფრინავ და ეცნობი უცხო ქვეყნის კულტურას, შესაძლებლობებს, მათ გავლენას მსოფლიო ასპარეზზე და ეკონომიკას, გიჩნდება სურვილი, წახვიდე ისეთ ქვეყანაში, სადაც გაცილებით დაცული და უზრუნველყოფილი მომავალი გექნება. სწორედ ამ კრიტერიუმებზე დაყრდნობით გადავწყვიტე წავსულიყავი თავიდან აშშ-ში. იქ არ დამხვდა ის ატმოსფერო და გარემოება, როგორიც წარმომედგინა და გადავწყვიტე, მეცადა ბედი კანადაში, რამეთუ ამ ქვეყანაზე ძალიან ბევრი კარგი მსმენოდა და ვფიქრობდი, დამეხმარებოდა ჩემი მიზნების ასრულებაში.
-რა იყო ყველაზე დიდი გამოწვევა, რომელსაც შეხვდით კანადაში პირველად ჩასვლისას…?
– ენა არ ვიცოდი, რამაც ძალიან შემიშალა ხელი ინტეგრირებაში. არ ვიცნობდი ქვეყანას და მის კანონებს და არ მყავდა არავინ დამხმარე, ვინც მხარში დამიდგებოდა. თუმცა ეტაპობრივად რამოდენიმე უკარგესი ქართველი ოჯახი გვიცანი და ისინი დამიდგნენ მხარში, რომ მარტოსულად არ მეგრძნო თავი. ყველაზე დიდი გამოწვევა ახალ ჩასულ ემიგრანტს იქ ყოველდღიურად ხვდება, რამეთუ ძალიან რთულია ჯერ საბუთების მიღება, მერე დასაქმება, დაბინავება, ცალკე ნოსტალგია და მონატრება რომ გარხრჩობს ოჯახის და და ახლობლების… ერთობლიობა კი ბადებს დიდ ტკივილს, რასაც, სამწუხაროდ, ბევრი ემიგრანტი ვერ უძლებს. ბევრი ღამეები გამითენებია მშიერს, ყოფილა შემთხვევა საჭმლის ფულიც არ მქონია, მაგრამ გამიძლია და ვიცოდი, რომ ეს დროებითი იყო და მე სულ სხვა მიზანი მქონდა შესასრულებელი.
-რა გენატრებათ ყველაზე მეტად?
– მუდმივად ყველა და ყველაფერი მენატრება. რომელი ერთი გამოვარჩიო? მენატრება ოჯახი, შვილები, მეგობრები, მეზობლები. მიუხედევად იმისა, რომ ხშირად დავფრინავ საქართველოში, ეს მაინც არ არის საკმარისი, იმისთვის რომ ის მონატრება გააქარწყლოს, რაც მაქვს. საქართველოში გამოფრენა მუდმივად მიხარია და აი, როცა უკან მიწევს დაბრუნება, თვითმფრიანავში მუდმივად ვტირი. სწორედ ამ გრძნობას სამშობლოს და შენი ოჯახის სიყვარული ჰქვია.
-როგორ შეცვალა თქვენი პერსპექტივა კანადაში ცხოვრებამ…?
– საბედნიეროდ, ამ ქვეყანამ მიმიღო და ყველაფერი გააკეთა ჩემთვის, რომ მიმეღწია იმ წარმატებისთვის, რაც რეალურად ჩაფიქრებული მქონდა. იმდენად მიყვარს კანადა, რომ ამ ქვეყანაში ვერ ვგრძნობ იმას, რომ ჩამოსული ვარ ოკეანის გამოღმიდან, არამედ ასე მგონია აქ დავიბადე. რაღაცნაირად ჩემი გახდა ეს ქვეყანა. საკმაოდ კარგი და კომფორტული გარემო მომცა. ჩემი აზრით, ზუსტად ის შედეგი მიჭირავს ხელში, რამდენიც მოვინდომე და ვიშრომე. აბა აქ ლანგარზე მორთმეული არავის არაფერი უანდერძია, რასაკვირველია, ნულიდან დავიწყე ცხოვრება და მივაღწიე საკმაოდ დიდ წარმატებებს ღვთის წყალობით. რა თქმა უნდა, რომ არა კანადური კანონები, მაშინ ვერ მექნებოდა იმხელა არეალი, რომ მქონოდა ამბიცია, თუნდაც გავმხდაარიყავი კანადის მოქალაქე, გამეხსნა ბიზნესები ან სხვა… აქედან გამომდინარე ყველა მოწესრიგებულ და ცივილურ ქვეყანაში კანონი თუ კანონობს, შედარებით მარტივია ახალი ცხოვრების დაწყება და ყველა ჩანაფიქრის ასრულება…
-როგორც ვიცით, კანადის ვიზის მიღებაში ეხმარებით ადამიანებს…
– დიახ, ჩვენ წარმოვადგენთ კანადაში ლეგალურ საკონსულტაციო კომპანიას, რომელიც რეგისტრირებულია ვანკუვერის ფედერალურ სასამართლოში. რომელიც მსოფლიო მაშტაბით გასცემს საკონსულტაციო სერვის აპლიკანტებისთვის, ვისაც სურს ჩამოსვლა კანადაში და ახალი ცხოვრების დაწყება. ჩვენი კომპანია ეხმარება აპლიკანტს, შეუქმნას მოთხოვნილ სტანდარტზე დაყრდნობით, სრული და მყარი, მათზე მორგებული ქეისები, რომელიც შემდგომ იგზავნება კანადის საკონსულოში, საიდანაც მოდის გადაწყვეტილება – გაიცემა თუ არა ვიზა აპლიკანტზე.
– თქვენი სამომავლო მიზნები როგორია?
– ზოგადად საკუთარ მიზნებზე საუბარი არ მიყვარს საჯაროდ, მიმრჩევნია ეს სიურპრიზი იყოს იმ ადამიანებისთვის, ვისი ინტერესის სფეროც არის ირაკლი ლომაია. მადლობა!
ავტორი: თეონა შაინიძე
მასალის გამოყენების პირობები
