პიანისტი, ტელეწამყვანი თათია შარანგია გადაცემაში “ნიკოლოზის კითხვები” ბავშვობის ტრავმების შესახებ საუბრობს და არასასიამოვნო მოგონებებს იხსენებს:
– სიბნელის დღემდე მეშინია. ეს ამბავი ტრაგიკულად მახსენდება. მე, დედა და ჩემი მამიდა ერთად მივდიოდით, როცა დედაჩემისთვის გულსაკიდის წართმევა უნდოდათ. დედას არ უნდოდა, შემშინებოდა, ამიტომ მძარცველს უთხრა, რომ მოეხსნათ. მაგრამ, ის ეჭიდავებოდა. ვიღაც უცხო გამვლელი იყო, რომელსაც ვთხოვე, ჩვენთან ერთად წამოსულიყო. ეტყობა, ყოველთვის ვეძებდი საყრდენ ადამიანს იმიტომ, რომ მაშინაც სხვას ვთხოვე დახმარება და ვუთხარი, რომ ჩვენთან ერთად დიდხანს დარჩენილიყო. ამის მერე სიბნელის შიში მაქვს. გაქურდვაზე საუბარი აღარ არის. დედაჩემს რომ კისერზე ეჭიდებოდნენ, ჩემთვის კატასტროფა იყო. ძალიან პატარა ვიყავი, აფხაზეთიდან ახალი ჩამოსულები ვიყავით და ეს ყველაფერი ტრაგიკულად მახსენდება.
ასევე, მოხდა ავარია, დედა საჭესთან იჯდა… მე მანქანის ტარება არ ვიცი, ამის შემდეგ შიში დამრჩა. მაშინ პირველად შევეჯახე უსამართლობას. ჩვენ დაგვბრალდა. ძალიან დიდი ხმაური იყო, ერთი კონცერტიდან მეორეზე მივდიოდი. ამის შემდეგ გავითავისე, რომ საჭესთან არასოდეს დავჯდებოდი. ასეც მოხდა – არ ვატარებ მანქანას და არც მართვის მოწმობა მაქვს.
თათია შარანგია აფხაზეთში ცხოვრების პერიოდსაც იხსენებს:
– როდესაც ბავშვობიდან სიზმრები მესიზმრება, ყოველთვის აფხაზეთში ვარ. ჩემთვის, ყველაზე დიდი სიამოვნებაა, როდესაც სიზმარში იქ ვარ. ისეთი სითბო, რაც მე იქ განვიცადე, აღარასდროს მიგრძვნია.
ტელეწამყვანი თავისი ცხოვრების ნამდვილ სიყვარულსა და გახმაურებულ სტატუსზეც საუბრობს, რომელიც სოციალურ ქსელში თავად გამოაქვეყნა:
“ტორნადოსავით შემოვარდა ჩემს ცხოვრებაში. ზოგადად, ასეთი ხასიათის ადამიანია. ეს დაუგეგმავად მოხდა. ვამბობდი, რომ კიდევ ერთხელ რომ ვინმემ მითხრას, ოჯახი შექმენიო, ეს შეცდომა იქნებოდა. მაგრამ ჩემს ცხოვრებაში ყველაზე დიდი გამართლება არის ის, რომ ჯარჯის შევხვდი. ჩემს თავს დავუბრუნდი. ყველაზე მადლიერი, რის გამოც ვარ, არის ის, რომ მან ბავშვობაში დამაბრუნა… ჩემი რეალური მე დამიბრუნა. ჩემმა შვილებმა ისე შეიყვარეს ჯარჯი, რომ ზოგჯერ ვეჭვიანობ. მათ შესახებ საიდუმლოებების გაგებას ჯარჯისგან ვცდილობ. მაგრამ ყველაფერს არ მიყვება. მასთან ძალიან მეგობრობენ და მადლიერების განცდა აქვთ, რომ დედას ბედნიერს ხედავენ. ამაზე დიდი ფასეულობა ბიჭებისთვის მგონია, რომ არაფერია. მეც სულ ვცდილობდი, თბილი და მზრუნველი დედა ვყოფილიყავი. არ ვიცი, რამდენად გამომივიდა, ალბათ, მათ უნდა თქვან, მაგრამ პრეტენზიები არასოდეს გამოუთქვამთ. 3 ბიჭი მყავს, მაგრამ 5 ბავშვის დედა ვარ.
#drpkhakadze #sheniambebi #sheniganatleba
მასალის გამოყენების პირობები