ზღვის სიღრმეში, 10-დან 50 მეტრამდე ,დასავარგებლად ჩაშვებული საუკეთესო ბერძნული ღვინოები, რომლებსაც ზედაპირზე ამოაქვთ საიდუმლოება და მითიური ძალა.
პრაქტიკაში რაოდენობრივად დღემდე არაა ბევრი ამ მეთოდით დავარგებული ღვინო, მაგრამ ნამდვილად განსაკუთრებული გემოვნების თვისებებით გამოირჩევა. განსაკუთრებულობა, რომელიც გაჯერებულია როგორც ზღვის სამყაროს სურათით და გამორჩეული და გამძაფრებული ბერძნული ვაზის ნოტებით.
მდგრადი ტემპერატურა და ჟანგბადის ნაკლებობა — ამ ორი რამის თანხვედრით ზღვის ფსკერზე, სადაც თავსდება ღვინო ბოთლებით, ქმნის საუკეთესო გარემოებას მის დასავარგებლად . თავად ბოთლიც კი იძენს განსაკუთრებულ ოპტიკურ სილამაზეს მასზე დასახლებული ზღვის ორგანიზმებით და იღებენ განსაკუთრებულ მიკროსამყაროს, დაფარულს მითოსური იდუმალებით.
ამ მეთოდით დავარგება საკმაოდ ძვირად ღირებული მეთოდია , რომლის უმთავრესი პრობლემა თავად ღვინის ბოთლების დანაკარგია. მაგრამ უკვე საკმაოდ ინერგება მსოფლიოს მასშტაბით.
პრაქტიკულად ეს მეთოდი გამოიყენებოდა ანტიკურ ხანაშიც, ტექსტებში ვხვდებით ზღვაში დავვარგებულ ღვინოს და ასევე ყურძნის შენახვის პრაქტიკას ზღვის ფსკერზე თიხის ჭურჭლის გამოყენებით.
დღესდღეობით საბერძნეთში ეს მეთოდი 15 წლისაა. სხვადასხვა რეგიონებში მეღვინეებს ათვისებული აქვთ ფსკერზე ღვინის ბოთლების დავარგება .ათავსებენ ღვინის ბოთლებს ზღვის ფსკერზე და ხუთი წელი ელოდებიან შედეგს.
ბრწყინვალე იდეები ხშირად იბადება არა აუცილებლობით, არამედ მოუსვენარი გონების სურვილით .
წარმოიდგინეთ ღვინით სავსე ლითონის გალია, ორი მცურავი მარჯვნივ და მარცხნივ, რომლებიც ნავით ყოვნდება სანტორინის სამხრეთ-აღმოსავლეთ მხარეს. მერე ნელა იძირება ზღვაში, წყალქვეშა ნავივით და ის რჩება იქ 25 მეტრის სიღრმეზე 5 წლის განმავლობაში, როგორც მშვენიერი სამყოფელი ზღვის ფსკერის არსებებისთვის.
ექსპერიმენტის პირველ წელს, 2009 წელს, 500 ბოთლი “თალასიტი” ჩაიძირა ზღვაში და მათგან მხოლოდ სამი ამოიღეს ცოცხლად ზედაპირზე, რადგან ქარიშხალმა გალია ჩამორეცხა. შემდეგი რთველი უფრო ღრმად იყო დავარგებული, ნაკლები ამინდის დაზიანებები, მაგრამ გაზრდილი წნევის გამო რამდენიმე საცობი დაეცა და ღვინო მარილიან წყალში აირია. 2016წელს მივიღეთ 2011 წლის რთველი, საიდანაც იყიდება 211 დანომრილი ბოთლი. ამავდროულად, 2015 წლის მოსავალი, რომელიც 2020 წელს შემოწმდა.
ასეთი ღვინოა ეგრეთ წოდებული თალასიტი.(Thalassitis.)
THALASSISTHS იწარმოება სანტორინის ტრადიციული თეთრი ჯიშისგან, ასირტიკისგან.ASYRTIKO THALASSITH-ისთვის ჩვენ ვირჩევთ ექსკლუზიურად ასირტიკს- ეპისკოპის, აკროტირისა და პირგოსის ავტორიტეტული ვენახებიდან, დაახლოებით 80 წლის ასაკში, განსაკუთრებით დაბალი მოსავლიანობით ჰექტარზე, რომელიც იშვიათად აღემატება 350 კგ-ს ჰექტარზე.
ნიადაგი და მრავალფეროვნება სპეციალურ მეღვინეობასთან ერთად იძლევა ძლიერ გემოს , მკვეთრი და გამყოლი თვისებებით და ,,ნერვის” მქონე ღვინოს.
როდესაც ის ტრიალებს ჭიქაში, თქვენ გაოცდებით მისი ნათელი ფერით: დავარგების მიუხედავად, ის არის ცოცხალი ახალგაზრდული ლიმონისფერი. ციტრუსის ახალი არომატები ეკეკლუცება მწვანე ვაშლისა უსაფუარო პურის არომატებს. კლასიკური “თალასიტის” მწიფე ნოტები ქიშმიშისა და კაკლის ელფერით არ არის. პირი დარბილებულია დაჟანგვის კვალის გარეშე, მჟავიანობა რჩება ,,კრახუნა” და ახალი არომატები ათრთოლებს გემოს. პირველი მოსაზრება არის ის, რომ ზღვის ფსკერზე თალასიტი უფრო ნელა ბერდება, რადგან პირველი წაკითხვისას არ არის წარმოდგენილი კლასიკური ხანდაზმული სანტორინის მინერალური არომატი, რომელიც მოგვაგონებს რისლინგს, რაც აშკარაა მიწის დაძველებულ ბოთლში. მაგრამ ექსპერიმენტი განვითარების პროცესშია და დროთა განმავლობაში ჩვენ შევძლებთ შევამოწმოთ მისი არომატული განვითარება.
წყარო: ქართულ-ბერძნული, კულტურულ-საგანმანათლებლო ცენტრი “პეგასი-მერანი”.
#პეგასიმერანი #drpkhakadze #gochadze #sheniemigranti
მასალის გამოყენების პირობები
