მედიაჰოლდინგი „შენი“ გთავაზობთ ინტერვიუთა ციკლს საქართველოს ახალგაზრდა ელჩებთან, რადგანაც მიგვაჩნია, რომ ფართო საზოგადოებამ უნდა გაიცნოს ყველა ის ადამიანი, რომელიც ჩვენი ქვეყნის პოპულარიზაციისთვის სახელმწიფოებრივად სასარგელო საქმეს აკეთებს.
ჩვენი რესპონდენტი კანადაში საქართველოს ახალგაზრდა ელჩი მაკა ტოხიშვილია და სანამ მასთან საინტერესო ინტერვიუს შემოგთავაზობთ, გაგაცნობთ მოკლე ინფორმაციას ახალგაზრდა ელჩების შესახებ:
ცნობისთვის: საქართველოს საგარეო საქმეთა სამინისტრო, მიგრაციის პოლიტიკის განვითარების საერთაშორისო ცენტრის (ICMPD) მხარდაჭერით, საგრანტო პროგრამას 2018 წლიდან ახორციელებს. პროგრამის მიზანს წარმოადგენს საქართველოს პოპულარიზაცია, ქვეყნის ეროვნული ინტერესების დაცვისკენ მიმართული ქმედებებისა და ღონისძიებების განხორციელება, მათ შორის, საქართველოს ევროპული და ევროატლანტიკური ინტეგრაციის, აგრეთვე დეოკუპაციისა და კონფლიქტის მშვიდობიანი მოგვარების საკითხებზე საერთაშორისო თანამეგობრობის ინფორმირებულობის გაზრდისა და საკითხის საერთაშორისო დღის წესრიგში გააქტიურების ხელშეწყობის თვალსაზრისით, საქართველოს უცხოელ ახალგაზრდა მეგობართა ქსელის შექმნა, ქართული დიასპორის წარმომადგენლებთან ურთიერთობა და კულტურულ-საგანმანათლებლო ღონისძიებების გამართვა.
პროგრამის ფარგლებში, ახალგაზრდა ელჩების შერჩევა ხდება ღია კონკურსის საფუძველზე, საგარეო საქმეთა სამინისტროს მიერ განსაზღვრული 27 ქვეყნიდან: ავსტრიის რესპუბლიკა, კანადა, ამერიკის შეერთებული შტატები, ბელგიის სამეფო, ბულგარეთი, გერმანიის ფედერაციული რესპუბლიკა, დანია, დიდი ბრიტანეთისა და ჩრდილოეთ ირლანდიის გაერთიანებული სამეფო, ესპანეთის სამეფო, ესტონეთი, თურქეთის რესპუბლიკა იაპონია, ირლანდია, ისრაელის სახელმწიფო, იტალიის რესპუბლიკა, ლატვია, ლიეტუვა, ნიდერლანდების სამეფო, პოლონეთის რესპუბლიკა, საბერძნეთის რესპუბლიკა, საფრანგეთის რესპუბლიკა, უკრაინა, უნგრეთი, შვედეთის სამეფო, შვეიცარია, ჩინეთი, ჩეხეთი.
sheniemigrani.ge გთავაზობთ ექსკლუზიურ ინტერვიუს კანადაში საქართველოს ახალგაზრდა ელჩთან – მაკა ტოხიშვილთან:
– მაკა, გვიამბეთ თქვენი ისტორია – როგორ გახდით კანადაში ახალგაზრდა ელჩი?
– დაახლოებით ორწელიწადნახევარია, რაც კანადაში გადმოვედი საცხოვრებლად. ეს ორი ძირითადი მიზეზით მოხდა: პირველი, ყოველთვის მინდოდა ამერიკის კონტინენტზე მიმეღო განათლება, დიდი სურვილი მაქვს, რომ ტორონტოს უნივერსიტეტში პოლიტიკის ფილოსოფიის მიმართულებით განვაგრძო სწავლა. მეორე მნიშვნელოვანი მიზეზი ოჯახს ეხება – მე და ჩემი მეუღლე ათი წელია, რაც ერთმანეთს შევხვდით. ის უკვე 7 წელია, კანადაში ცხოვრობს, ამიტომ დაქორწინების შემდეგ კანადაში გადმოვედი საცხოვრებლად.
ჩემი საქმიანობა და პროფესია, როგორც საქართველოში, ასევე კანადაში თავიდან ბოლომდე დაკავშირებულია პოლიტიკასთან და პოლიტიკურ მეცნიერებასთან. ეს მისწრაფება ჯერ კიდევ ბავშვობაში გამიჩნდა, როდესაც „აგვისტოს ომი“ მოხდა – მაშინ 14 წლის ვიყავი და ქვემო ქედში ვცხოვრობდი, საზღვრისპირა სოფელში. იქ ახლოს ბაზა დაიბომბა და ამან ძალიან მძიმედ იმოქმედა ჩემზე. დამაფიქრა, რომ რაღაც უნდა გამეკეთებინა ამ უსამართლობის წინააღმდეგ. მქონდა კითხვები, მაგალითად: რატომ მოხდა ეს ომი? რატომ გვესხმოდა რუსეთი თავს? რატომ იბომბებოდა ჩვენი სოფლები? რატომ უნდა დაეტოვებინათ ჩემი ასაკის ახალგაზრდებს საკუთარი სახლები და გადმოსულიყვნენ საქართველოს ცენტრალური ხელისუფლების მიერ კონტროლირებად ტერიტორიაზე? მაშინ მეგონა, რომ ამ კითხვებზე პასუხი ჟურნალისტებს ჰქონდათ, ამიტომ მინდოდა, ჟურნალისტიკა მესწავლა. (დღესაც მგონია, რომ ჟურნალისტებს აქვთ პასუხები ამ და სხვა მსგავს კითხვებზე), თუმცა შემდეგ, როდესაც დედაქალაქში გადავედი საცხოვრებლად 16 წლის ასაკში, გავიგე პოლიტიკის მეცნიერების შესახებ და მივხვდი, რომ ეს სფერო იყო ის, რომელიც ჩემს კითხვებზე პასუხებს მაპოვნინებდა.
მახსოვს, ბაკალავრიატში სწავლის დროს, მე-4 კურსზე, როცა ოკუპაციის თემას, აფხაზეთის და ცხინვალის რეგიონებს საკითხებს ვარჩევდით, მაშინ ზუსტად მივაკვლიე ყველა იმ პასუხს, რომელიც მაინტერესებდა. უსამართლობის გრძნობა კიდევ უფრო გამიასმაგდა და მეტი მოტივაცია მომეცა. როცა იცი, რომ უსამართლობა ძლიერია, უფრო მეტად გიჩნდება სურვილი, რომ იმოქმედო. დღეს უკვე გააზრებით ვიცი, რომ ამას ღირებულებებზე დაფუძნებული მოქმედება ჰქვია. ადამიანებს ღირებულებათა და ფასეულობათა ერთობა გვამოძრავებს, სწორედ ის, რისიც გულით გვჯერა. ჩემთვის ეს ფასეულობა საქართველოს თავისუფლებაა.
საბოლოოდ, განათლებასთან ერთად, 10-წლიანი გამოცდილება დამიგროვდა პოლიტიკურ მეცნიერებებში. ვსაქმიანობდი როგორც საჯარო, ისე მესამე სექტორში. ჩემი ძირითადი სპეციალიზაცია ეროვნული უსაფრთხოების საკითხებს ეხება და ამ თემებზე არაერთი კვლევითი ნაშრომიც დავწერე.
მშვიდობისა და უსაფრთხოების თემებზე მუშაობისას ერთ-ერთი გარდამტეხი მომენტი იყო, როდესაც სტაჟირება გავიარე საქართველოს პარლამენტში და ავირჩიე ტერიტორიული მთლიანობის აღდგენის საკითხთა დროებითი კომისია. იქ ძალიან კარგი პროფესიონალები მუშაობდნენ, რომლებმაც უამრავი რამ მასწავლეს აფხაზეთისა და ცხინვალის რეგიონების საკითხებზე. თამამად შემიძლია ვთქვა, რომ არ არსებობს ამ რეგიონებთან დაკავშირებული პირველწყარო, რომელსაც არ გავეცანი. მაქვს საკუთარი ხედვა იმაზე, თუ რა უნდა გაკეთდეს, რა გაკეთდა და რა შეცდომები იქნა დაშვებული.
ვფიქრობ, რომ იმ ისტორიის შემდეგ, რაც ჩვენ გამოვიარეთ, არ გვაქვს უფლება, იგივე შეცდომები კვლავ დავუშვათ. ეს არის მოტივაცია, რაც მახსენებს, რომ ჩემი წვლილი შევიტანო ამ საქმეში როგორც საქართველოს, ასევე საერთაშორისო ფლანგზე. სწორედ ამ მისწრაფებამ მიმიყვანა კანადაში საქართველოს ახალგაზრდა ელჩის მანდატამდე.
– მეც პარლამენტის სტაჟირება მაქვს გავლილი, თუმცა 2012 წელს, ჩემი სპეციალობის, საზოგადოებასთან ურთიერთობის დეპარტამენტში და ამ ინტერვიუშივე დიდი მადლობა მინდა, ვუთხრა ყველა მათგანს. ნამდვილად დიდი პროფესიული ცოდნა და გამოცდილება მივიღე.
მაკა, ძალიან მნიშვნელოვანია, რასაც გვიამბობთ… რა არის თქვენი მთავარი მიზანი და მოტივაცია, როგორც ახალგაზრდა ელჩის?
– საქართველოში იმდენად გაცხადებული იყო ჩემი მიზნები და პროფესიული საქმიანობა, მეგონა, რომ კანადაში ჩამოსვლა და საქმიანობის გაგრძელება მარტივი იქნებოდა, მაგრამ, ალბათ, ყველამ, ვინც ემიგრაციაშია, გამოიარა ის დაბნეულობა, რაც მე დამემართა. დიდხანს ვეძებდი ჩემს ადგილს – ვინ ვარ, რა შემიძლია. თავდაპირველად მქონდა განცდა, რომ ყველა ჩემი უნარი საქართველოში დავტოვე და ყველაფერი თავიდან უნდა მესწავლა. უცხო ქვეყანაში ადაპტაცია არცთუ ისე ადვილია. მიუხედავად იმისა, რომ ენის ბარიერი არ მქონდა და ასევე მქონდა კარიერული გამოცდილება. კანადაში ჩამოსვლისას მივხვდი, რომ წარმოდგენაც არ მქონდა, როგორი იქნებოდა ეს ქვეყანა. აღმოვაჩინე სრულიად განსხვავებული გარემო და დღემდე აღფრთოვანებული ვარ კანადის პროგრესულობით, მულტიკულტურულობითა და თანასწორობით, ხალხის თბილი დამოკიდებულებითა და შესაძლებლობების მასშტაბებით.
4 თვის ჩამოსული ვიყავი, ონტარიოს პარლამენტში რომ მივედი ერთ-ერთ შეხვედრაზე და პარლამენტის წევრებს ვესაუბრე პირადად. ეს საქართველოშიც კი რთულია. ძალიან მადლიერი ვარ ამ კულტურის, რომელმაც ყველა კარი გამიღო.
საკუთარი თავის ძიების პროცესი დაუსრულებელია, თუმცა, გარდამტეხი მომენტი, როცა მივხვდი, რომ მე ისევ მე ვარ, იმავე ძალებითა და შემართებით 2023 წელს მოხდა: როცა ბარაკ ობამას ფონდში გავგზავნე აპლიკაცია და ამირჩიეს ობამას ფონდის ლიდერად 35 ევროპელ ლიდერებს შორის.
ჩემთვის საქართველოს წარდგენა ბარაკ ობამასთან პირადად შეხვედრისას წარმოუდგენლად დიდი პატივი იყო.
მაშინ ვირწმუნე, რომ სამყაროში ბარიერები არ არსებობს. არსებობს ერთადერთი ბაერიერი, რომელსაც ჩვენ საკუთარ თავს ვუწესებთ. სწორედ ობამას ფონდში შევისწავლე, რას ნიშნავს ღირებულებებზე დაფუძნებული ლიდერობა, რომ ყველა კარი შეიძლება გაგეხსნას, თუ იმ საქმეს ემსახურები, რისიც გულით გჯერა და რაც შენზე მეტია.
ამის შემდეგ თანამოაზრეებთან ერთად დავაფუძნე “M Power Global”, ახალგაზრდული ორგანიზაცია, რომელსაც წარმომადგენლობა აქვს აშშ-ში, კანადასა და საქართველოში.
ჩვენი მიზანია, მივაწოდოთ ახალგაზრდებს ინფორმაცია და საერთაშორისო შესაძლებლობები. მე თვითონ, როცა საქართველოში ვიყავი, თითქოს ინფორმაციულ ვაკუუმში ვცხოვრობდი. ბევრი მეკითხება, როგორ მიაღწიოს მეტს და სწორედ ეს პლატფორმაა, რომელიც ახალგაზრდებს შესაძლებლობებს აძლევს.
სამწუხაროდ, ბოლო ხანებში საქართველოში განვითარებულმა მოვლენებმა ხელი შეგვიშალა, რომ პროგრამებისთვის ფინანსური ინვესტირება განგვეხორციელებინა. ამჟამად მოხალისეობრივად ვცდილობთ მუშაობის გაგრძელებას. იმედია, ქვეყანაში განვითარებული მოვლენები მოგვცემს ბევრი ინოვაციური ახალგაზრდული პროექტის განხორციელების შესაძლებლობას.
პარალელურად, გადავწყვიტე, მონაწილეობა მიმეღო კონკურსში „გახდი შენი ქვეყნის ახალგაზრდა ელჩი“, რომელიც ICMPD-ის დაფინანსებული პროექტია და საგარეო საქმეთა სამინისტროს ინიციატივით ხორციელდება. აპლიკაციისა და გასაუბრების შედეგად არჩევდნენ. ძალიან მადლიერი ვარ ამ შესაძლებლობისთვის, რადგან მაქვს მოტივაცია, კანადაში საქართველოსთვის უამრავ შესაძლებლობას გავუხსნათ კარი. ბევრი სიურპრიზიც მაქვს, რომელთა შესახებ ჯერ ვერ ვისაუბრებ, მაგრამ წარმოუდგენელი რამ ხდება კანადაში, რაზეც ვერც კი ვიფიქრებდი, თუ ასეთ შედეგებზე გავიდოდით.
– რა რესურსი გაქვთ ამ ღონისძიებების უზრუნველსაყოფად?
– პროექტი საგრანტო პროგრამაა, რომელიც ICMPD-ის მიერ არის დაფინანსებული. პროგრამის საფუძველზე მაქვს შესაძლებლობა, რომ ორგანიზება გავუწიო სხვადასხვა ღონისძიებას, რომლებიც ჩვენს ეროვნულ ინტერესებს ემსახურება. თუმცა, უნდა აღვნიშნო, რომ აქ იმდენად ხელმისაწვდომი აღმოჩნდა კარგი საქმის გაკეთება, უზარმაზარი თეატრის შენობებიც კი შეიძლება, რომ მინიმალური რესურსებით გამოიყენო, თუ სასარგებლო მიზანი გაქვს. ეს ჩემთვის დიდი სიურპრიზი იყო. ასევე, ძალიან მიყვარს თანამშრომლობა სხვა ადამიანებთან. არ მიყვარს არაფრის მარტო კეთება. როცა ადამიანები გიყვარს, მჯერა, რომ ყველა კარი იხსნება, და ნამდვილად ასეა – თანამშრომლობით ბევრი რამ გამოდის.
– ძალიან მახარებს ისტორია, რაც ახლა მოვისმინე, როგორც ქართველს! ეს მართლაც დიდი მიღწევაა და კიდევ უფრო დიდ წარმატებას გისურვებთ, რადგან ეს ყველაფერი ჩვენი ქვეყნისთვისაც არის მნიშვნელოვანი.
– ახლა გვიამბეთ ეთნოფესტივალზე – რაღაც საოცარი ამბავი მოაწყვეთ კანადაში, არა?
– კანადაში ქართველების უმეტესობა ტორონტოში ცხოვრობს. ტორონტოში, მეტწილად, ყველა ყველას იცნობს. აქ გვაქვს ორი ქართული ტაძარი, ქართული სკოლა. წინამძღვარი მამა თომა ბეკურიშვილია, რომლის ძალისხმევითაც იმართება ფესტივალები და ღონისძიებები. ეთნოფესტივალი უკვე თითქმის ტრადიციად იქცა.
ჩემი მანდატის გეგმებიც მოიცავდა ფესტივალებისა და სხვა ღონისძიებების ორგანიზებას, ამიტომ გადავწყვიტეთ, რომ მამა თომასთან თანამშრომლობით მოგვეწყო ქართული დღეები. წელს ყველაზე მასშტაბური ფესტივალი გაიმართა და ძალიან სასიამოვნო იყო ამდენი ქართველისა და უცხოელის ერთ სივრცეში ნახვა. ტაძრის დიდ ეზოში მოწყობილია სცენა. სწორედ მის გარშემო განთავსდა ქართული კუთხეები. იდეა მამა თომას ეკუთვნის ქართული სუფრების, რომელსაც მე ჩემი სტენდით შევუერთდი. ასევე, გამოვაცხადე ,,საპატიო ემიგრანტის“ ჯილდო და დავაჯილდოვე ის ქართველი ემიგრანტები, რომლებსაც განსაკუთრებული წვლილი მიუძღვით საქართველოს მიმართ ემიგრაციაში. გაიმართა სხვადასხვა აქტივობა, მათ შორის ქართული ცეკვის ანსამბლის კონცერტი, ჭიდაობა, ღვინის დაწურვა, თათარაობა და დაჯილდოება. ეს იყო მართლაც განსაკუთრებული დღე, რადგან ემიგრანტებმა იციან, რამდენად უჩვეულოა უცხო გარემოში ყოფნა და ერთდროულად ქართულ ხმებთან შერწყმა.
ფესტივალი წარმოადგენდა ჩვენი ქართველი ფესვების გაგრძელებას, თითქოს ქართული ყოფა გადმოვიდა კანადაში, ქართული ტაძრის ეზოში. აქ დაბადებული ბავშვები, რომლებიც საუბრობენ ქართულად, უკვე ესმით, რა არის ღვინის დაწურვა, თათარაობა, ქართული ცეკვა და სიმღერა, – ეს ძალიან ღირებული საქმეა და ჩვენი კულტურის გაგრძელებას წარმოადგენს. ეს არის ის მცირედი, რაც ემიგრაციაში მყოფ ქართველებს შეგვიძლია ერთმანეთისათვის გავაკეთოთ.
– ძალიან დიდი მადლობა, რომ ბავშვებს, რომლებიც ახლა სხვა ქვეყანაში იზრდებიან, ქართულ იდენტობას აცნობთ და არ ავიწყებთ… ხომ არ დაგრჩათ რაიმე სათქმელი, მაკა, რაც გსურთ, რომ დაამატოთ?
– ბოლოს მინდა, ვთქვა: ყველა ემიგრანტს მინდა გაგიზიაროთ მადლიერება და იმედი, მიუხედავად იმისა, რომ საკუთარი სამშობლოსგან შორს ყოფნა ადვილი არ არის. ყველამ, ვინც ერთხელ მაინც გადაკვეთა საქართველოს საზღვარი და ნახა, რა არის უცხო ქვეყანაში წასვლა, იცის, რამხელა შრომა და ძალისხმევა არის ჩადებული ამაში. ყველა ემიგრანტს აქვს დიდი მისია საკუთარი ოჯახებისა და ქვეყნის წინაშე აღებული და გმირობის ტოლფასია მათი თავდადება. მამა ახლაც ემიგრანტია, ჩვენი ოჯახისთვის თავდადებული და უსაზღვროა ის მადლიერება, რასაც მის მიმართ განვიცდი! სწორედ ჩვენი მშობლების ძალიან მძიმე შრომის ფასად მოგვეცა მე და ჩემს და-ძმას განათლება. დღესაც ძალიან ბევრი მშობელი შრომობს საზღვარგარეთ, მსხვერპლის ფასად, რომ ისინი საკუთარ შვილებს ვერ ხედავენ. თითოეულ ემიგრანტს მინდა გავუზიარო ჩემი შემართება და იმედი, ვუთხრა, რომ იყვნენ მხნედ და იცოდნენ, რომ ჩვენ ვხედავთ მათ შრომას, ვაფასებთ და ვართ ძალიან მადლიერები. ამ მადლიერების ფასს ნამდვილად ვერაფერი შეედრება. მინდა ვუსურვო, რომ იყვნენ მხნედ და მალე ერთად დავბრუნდეთ საქართველოში.
ავტორი: თათია გოჩაძე
მასალის გამოყენების პირობები
