ავტორი: ლიზი გრიგოლავა
sheniemigranti.ge გთავაზობთ ინტერვიუს საფრანგეთში მცხოვრებ ემიგრანტ თამარ ხეცაძესთან:
– ქალბატონო თამარ, მოგესალმებით! მადლობა, რომ ინტერვიუზე დამთანხმდით…
ყველა ადამიანი რაღაც მიზნით მიდის უცხოეთში – ზოგი სამუშაოდ, ზოგი განათლების მისაღებად ან ასამაღლებლად… თქვენი მიზანი რა იყო, როცა საფრანგეთის ულამაზეს დედაქალაქს – პარიზს ეწვიეთ?
— მოგესალმებით! ემიგრაციაში 6 წლის წინ წავედი, 8 წლის ქალიშვილთან ერთად. საქართველოში წმ.ალექსი შუშანიას სახ. სკოლა-გიმნაზიის წარმატებული ბიბლიოგრაფი გახლდით. ჩემი სამშობლოდან გამგზავრება მძიმე ავადმყოფობამ განაპირობა და არა სოციალურმა პირობებმა. საფრანგეთში, კერძოდ, პარიზში, ვცხოვრობთ მე და ჩემი გოგონა, თეკლა.
– რა დაბრკოლება შეგხვდათ ემიგრაციაში ყოფნისას და როგორ გადალახეთ ის?
– პირველი დაბრკოლება, რაც ემიგრაციას თან ახლავს, იმ ქვეყნის ენის არცოდნაა, რაც აუცილებლად უნდა გაითვალისწინოს ემიგრანტმა. მე ვისწავლე ფრანგული ენა, მაგრამ ცოტა უფრო რთულად, ჩემი გოგონა კი უკვე სრულყოფილად საუბრობს. ასევე, ურთულესი და დამღლელია საფრანგეთის ბიუროკრატია და დოკუმენტაციის დაუსრულებელი მოთხოვნა…
– ჯანდაცვის რომელი სერვისით გისარგებლიათ და როგორია თქვენი თვალით დანახული ფრანგული ჯანდაცვის სისტემა?
– თავშესაფარი საფრანგეთში ჩასვლისთანავე მოვითხოვე ჩემთვის და ჩემი გოგონასთვის. მივიღეთ 100%-ანი დაფინანსება ჯანდაცვაზე, რამაც ხელი შეუწყო ჩემს დროულ მკურნალობას. ვერ ვიტყვი, რომ ჯანმრთელობის პრობლემები სრულად დავძლიე, მაგრამ ვიბრძვი და საფრანგეთის სრულყოფილი სამედიცინო დახმარებაც უკეთესობის იმედს მაძლევს.
– როგორც უკვე ბრძანეთ, პარიზში შვილთან ერთად იმყოფებით, ბუნებრივია, ფრანგულ სკოლასთანაც გაქვთ შეხება… როგორია საფრანგეთის ზოგადი განათლების სისტემა ემიგრანტისთვის?
– დიახ, როგორც აღვნიშნე, ჩემს ქალიშვილთან ერთად ჩამოვედი საფრანგეთში. ის 8 წლის იყო, ახლა უკვე 14 წლისაა. მანაც უამრავი დაბრკოლება გამოიარა როგორც ენის, ასევე, სასკოლო სოციუმის მხრიდან.
თავიდანვე შევიყვანე სკოლაში, რაც ძალიან რთულია ჩამოსულთათვის. ენის ბარიერი ბავშვებისთვის უდიდეს სტრესს წარმოადგენს, მაგრამ მოზარდი სწრაფად ითვისებს ხოლმე უცხო გარემოს და უადვილდება სწავლა. თუმცა ადვილი არ იყო უცნობ გარემოში ადაპტაცია. თეკლა ახლა ინგლისურ-ფრანგული კოლეჯის მეხუთე კლასის წარმატებული მოსწავლეა. წელს ის კოლეჯის პრეზიდენტად აირჩიეს, საუბრობს 5 ენაზე – ქართულ, ფრანგულ, ინგლისურ, ესპანურ და ჩინურ ენებზე. აქ არავის შვილობა და სიმდიდრე არ სჭირდება მოზარდს, რომ თავი დაიმკვიდროს, მხოლოდ ნიჭიერება და შემდგომ გზა ხსნილი აქვს წარმატებული მომავლისკენ.
– რაზე გიფიქრიათ სამშობლოდან ასე შორს ყოფნისას?
– სამშობლოს მონატრებას ჩემი ყოველკვირეული ბედნიერებით ვივსებ – პარიზში არსებობს წმ. თამარ მეფის სახელობის ტაძარი და მასთან არსებული საკვირაო სკოლა “თამარიონი“, სადაც ქართული ენის პედაგოგი ვარ უკვე 6 წელია.
ტაძრის წინამძღვარი არის მამა ანტონ კანდელაკი – საოცრად მოსიყვარულე და ქართული კულტურის დიდი მოამაგე. ყოველი მომდევნო კვირა ჩემთვის კვირა დღით იწყება. აქ მაქვს ის, რაც ძალიან მენატრება: ქართულად მეტყველება, ჩემი პროფესია-პედაგოგობა და ქართველობა. ჩვენ, აქ მყოფი ქართველები, ყველანი ერთმანეთს ვუვსებთ გულს სიყვარულით და ასე, სამშობლოს ყოველდღიური მონატრებით ვაგრძელებთ ცხოვრებას ემიგრაციაში. ღრმად მწამს, რომ ოდესღაც დავბრუნდებით ჩვენს სათაყვანებელ სამშობლოში. დღე არ გასულა, რომ საქართველო გულით არ მეტარებინოს…უღრმესი მადლობა თქვენ!
– დიდ მადლობა, ქალბატონო თამარ, გამოჯანმრთელებას და სამშობლოში მალე დაბრუნებას გისურვებთ საყვარელ თეკლასთან ერთად…!
#drpkhakadze #gochadze #sheniemigranti
მასალის გამოყენების პირობები
